  CISY Cisy są najdalej wysuniętą na wschód osadą przygraniczną, wymarłą z powodu częstych najazdów Hunów i innych hord barbarzyńskich. Niestety Cisy nigdy nie zaznały spokoju ... Najpierw trzeba było je budować, a następnie bronić. Z głębin dziejów dochodził szczęk toporów, świst oszczepów, strzał oraz krzyki umierających wieczorem po bitwie. Na krańcach owej ostatniej przygranicznej osady noc zawsze wiodła ze sobą orszak lęków i śmierci. A wszystko to z chęci zysku i zdobycia wartościowego drzewa na łuki oraz zajęcia ,,Złotej Górki'', skrywającej bezmiar skarbów i kosztowności.  Jednak groźbę stanowili nie tylko ludzie. Nieokiełznana przyroda kazała sobie drogo płacić za bezustanne i zachłanne czerpanie z jej naturalnych zasobów. Pożary, watahy wilków, wylewy rzeki Ruda, srogie zimy pozostawiły przerażające wspomnienia w świadomości kolejnych pokoleń. Wyobraźnia ludzka niewiele musiała dodawać do okropności rzeczywistego świata - brutalność ludzi, klimatu i ziemi w niczym nie ustępowała smokom i straszydłom zrodzonym z przewidzeń, z nocnych lęków oraz opowieści najstarszego osadnika - Stanisława Roztropnego.  Na zdjęciu przedstawiona została Eryka Solwi wyruszająca na codzienny obchód włości. Mimo utrapień i niebezpieczeństw mieszkańcy osady są raczej pogodnego usposobienia. Umiłowanie życia, wesołość pomimo nieszczęść, umiejętność znajdowania nawet w przeszkodach i troskach powodu do tego, aby dążyć dalej, są głęboko zakorzenioną cechą mieszkańców Cisów. Obecnie osadę zamieszkują ci nieliczni, najwytrwalsi, których nie złamał głód, chłód i ciągły walki trud: Stanisław Roztropny, Aleksander Mocny z Mirosławą Dobroduszną oraz ostatnia nadzieja na odbudowę osady i przywrócenie jej dawnej słowiańskiej świetności - dzielny wojownik Melsław Odnowiciel wraz z żoną Stefanią Wszechmocną, trojgiem potomstwa (Markiem z małżonką - Kruczoczarną Moniką, Arien Thuringwethil, Eryką Solwi), strażnikiem grodu - Wolfem. Grodu przysiągł również strzec Sigurd Porywczy wraz ze swą niewiastą - Vibeke. Autor: Eryka Solwi
|
