WYPRAWA NA DALEKĄ PÓŁNOC MIDGARDU
 |
Niedługo po powrocie z Rynii, gdzie Sigurd z poselstwem przebywał u
Jomsborczyków, z dalekiej północy Midgardu przybył wysłannik Jarla drużyny
wikingów Nidhogr. Już wcześniej dochodziły Konunga wieści od kupców, że
gdzieś daleko, dalej nawet niż Markland, na żyznych ziemiach ponoć wikingowie żyją. Zajęty walką z Thorolfem i nieistniejącym Sojuszem
Elderlandzkim nie miał Sigurd czasu by sprawdzić, czy prawdę kupcy mówią.
Wielkie więc było zaskoczenie w Valnorze, gdy pewnego ranka do bramy poseł z owej nieznanej krainy zastukał. Był on wojem drużyny Nidhogr i przywiózł Sigurdowi zaproszenie od ich wodza, Jarla Einara na ucztę, na którą zjechać się miało wielu mężnych wojów z całego Midgardu. Jako, że znowu widziano w lasach przy północnej granicy buntowników i wojów z Marklandu nie mógł Konung wielu ludzi ze sobą zabrać. Wyjechał więc tylko w towarzystwie hovdinga Czarnej hirdy Ottara i młodego huskarla Hagena przez ziemie Elderlandu do Świtowoja należące, więc przejezdne i bezpieczne, zaś w Winlandzie pozostały w gotowości drużyna Knezia Stoigniewa i Hirda Wielkiego Orła. Po wielu dniach świta Sigurda dotarła do Braniewa, siedziby drużyny Nidhogr. Jarl Einar powitał Konunga i po chwili odpoczynku zaprosił na ucztę. Wśród przybyłych gości rozpoznał Sigurd mężnych wojów z drużyny Jomsborg Elag z Erikiem na czele, z którymi już wcześniej spotkał się w Rynii. Przybyły też drużyny wikingów Horda Fenrira, Harmonium i Słowianie ze Sclavinii. Rozpoczęła się uczta, która trwała aż do rana, jadła i miodu było bowiem pod dostatkiem, za co wszyscy zebrani wychwalali gospodarza. Następny dzień wszyscy spędzili na popularnych zabawach wikingów: zapasach, rzucie włócznią, strzelaniu z łuku i wielu innych. Wieczorem najmężniejsi woje stanęli do pojedynków o nagrodę Jarla. Zwycięzcą został wódz Jomsvikingów Erik, jednak dzielnie walczyli również Winlandczycy, Ottar wywalczył drugie miejsce. Tak to upłynął dzień a po nim nastał wieczór i kolejna uczta do rana, na której jeszcze więcej miodu wypito niż na poprzedniej. Ostatniego dnia doszło do krwawego pojedynku do trzech tarcz między dwoma wojami drużyny Nidhogr. Nikt już dziś nie pamięta, o co poszło ale piękna to była walka, obaj walczący stracili po dwie tarcze, w końcu młody wiking Kwedulf pokonał swego przeciwnika. Jakiś czas później Konung Sigurd ruszać musiał w drogę powrotną do Winlandu, wymieniając się przedtem upominkami z Jarlem Einarem. Obaj wodzowie przy pożegnaniu obiecali sobie, że wkrótce ponownie się spotkają i poczet Sigurda wyruszył w kierunku Gardarlandu docierając w końcu bezpiecznie do domu. Autor kroniki: Konung Winlandu Sigurd Porywczy 
Autor zdjęć: Ottar |
|
 |
|
