UPADEK ELDERLANDU
 |
Elderland
był pięknym krajem – z żyzną glebą i borami bogatymi w zwierzynę...
Ale nie o tym chciałbym Wam opowiedzieć, a tylko o jego upadku. Wielu już
w dawnych czasach próbowało wydrzeć choćby skrawek tej ziemi, ale
nikomu się to nie udało. Obrońcy Elderlandu zawsze dzielnie stawali do
walki i zawsze ją wygrywali. Tym jednak razem miało stać się
inaczej... Wydarzenia, o których opowiem, miały miejsce zaraz po upadku panowania Konunga Winlandu – Sigurda Porywczego, a początku nowych rządów Thorolfa Wygnańca, Eskela Nieugiętego i Kneziem Stoigniewem. Wszystko zaczęło się pewnego jesiennego dnia, kiedy posłaniec od Thorolfa dotarł do Świtogrodu z wieścią o szykowanym ataku na Księstwo Draconii i prośbą o wsparcie sił atakujących. Świtowój chcąc pozostać w zgodzie z sąsiadami, poparł atak, ale zaznaczył, że jego wojowie nie wezmą w nim udziału. Posłaniec z tą właśnie wiadomością udał się ponownie na wschód, do Winlandu. Nie minął nawet jeden miesiąc kiedy ponownie do bram Świtogrodu zapukał kolejny posłaniec – tym razem od Eskela Nieugiętego. Niósł wiadomość z żądaniem wsparcia zbrojnego ataku na Draconię pod groźbą wojny. Świtowoj ponownie odmówił.... Na czym to ja skończyłem? A tak, już pamiętam.... Jeszcze wtedy elderlandczycy nie wiedzieli, że to był początek końca ich państwa. Niedługo po tym, do Świtogrodu zaczęły docierać niepokojące informacje o tym, że na wschodniej granicy gromadzą się ogromne siły wszystkich władców Winlandu. Wieści były coraz bardziej niepokojące, ponieważ niedługo później po Elderlandzie rozeszła się wieść jakoby wojowie winlandcy wkroczyli na nasze ziemie. Niestety było to prawdą.... Idąc w stronę Świtogrodu, palili wszystkie domostwa jakie napotkali na drodze, a ich mieszkańców mordowali – nie oszczędzali nawet kobiet i dzieci! Wtedy właśnie Świtowój wydał rozkaz jak najszybszego rozpoczęcia przygotowań do wielkiej bitwy. Dzielni wojowie czyścili swoją broń, umacniano palisadę Świtogrodu i gromadzono zapasy zboża i mięsa w grodzie, na wypadek długotrwałego oblężenia.  Nasz władca, Switowój, porozumiał się jednak zawczasu z Sigurdem, który chociaż był bez ziemi, to jednak miał jeszcze przy sobie grono dzielnych wojów. Sigurd obiecał wesprzeć Elderland. Mijały dni. Wszyscy ciężko pracowaliśmy przy naprawie palisady, która ucierpiała podczas ostatniego ataku. Do grodu przybywało coraz więcej chłopów wraz z rodzinami i tym co udało im się zabrać z chałup, uciekając w popłochu przed maszerującymi na zachód wojskami Winlandu. Kilka dni później spadł pierwszy śnieg tej zimy. Cały kraj pokrył się białym puchem, a niedługo później, na skraju wschodniego horyzontu, ujrzeliśmy cienkie wstęgi dymu z setek ognisk rozpalonych przez wojów Thorolfa, Eskela i Stoigniewa. Ludzie byli coraz bardziej przerażeni. Wiedzieli, że wróg ma znaczącą przewagę liczebną. Czekaliśmy jednak ciągle na Sigurda... Niestety, ten podstępny szczur zamiast przybyć z wojami, wysłał tylko posłańca z wiadomością, że nie wesprze nas w obronie grodu. I tak zostaliśmy sami... Minęły jeszcze dwa dnie, kiedy o poranku wojowie winlandcy podeszli pod palisadę Świtogrodu i rozpoczęli atak. Tego co się później stało, nie zapomnę do końca życia. Elderlandczycy z heroizmem bronili Świtogrodu, nawet kobiety pomagały mężczyznom w walce strzelając z łuków do wroga. Los nasz był już jednak przesądzony. Nasi wojowie ginęli jeden po drugim, ranieni śmiertelnymi ostrzami włóczni i mieczy winlandczyków. To był nasz koniec. Wszystko stracone... Tego dnia zginęli prawie wszyscy mieszkańcy Elderlandu, wraz z naszym władcą – Świtowojem. Jedynie ja, wraz z garstka ciężko rannych ludzi, zdołałem w ostatnim momencie uciec z grodu i uniknąć niechybnej śmierci. Dni mijają, niedługo skończy się zima. Ukryliśmy się w borach na dalekim południu i leczymy tam swoje rany. Przysięgam, że kiedyś będziemy na tyle silni, że zaatakujemy Elderland i go odzyskamy. Chwała obrońcom Elderlandu! Autor kroniki: Jeden z wiernych wojów Świtowoja Elderlandem podzielili się między sobą Eskel Nieugięty i Thorolf Wygnaniec. |
|
 |
|
