WYPRAWA DO JOMSBORGA
Zimową porą w Jomsborskim Grodzie
Spotkali się wojowie nie tylko przy miodzie
Miecze i topory zza pasa dobyli
Aby oddać się krótkiej przyjemności chwili
Gdy ostrza ich iskry wokoło krzesały
Serca żadnego strachu nie zaznały
W przyjacielskim gronie nie było powodów do swady
Jedynie do wspólnych żartów i długiej biesiady
Gdyż można czasem miecze skrzyżować
A przy tym nikogo w ziemi nie pochować
Jedynie zręczności i sile te zmagania służyć miały
Która później przyda się wszystkim na polu chwały
Ukłon niski w gospodarzy stronę składamy
Gdyż za taką gościnę dług wdzięczności u nich mamy
Ni trunku ni jadła nam nie poskąpili
I z wielkim sercem w progach swych gościli
