POCZĄTKI PAŃSTWA POLSKIEGO
 |
W X i IX w państwo Polan stało się ośrodkiem jednoczenia ziem polski nad Wisłą i Odrą w jeden organizm.
Pierwszym historycznym poświadczonym księciem Polski był Mieszko I
(ok.960-992) z rodu Piastów. Władza w państwie Polan była dziedziczna, a wiarygodna tradycja
podaje (m.in. Kronika Gala Anonima) wiadomości o jego
poprzednikach-Siemowicie(synu Piasta), Leszku i Siemomyśle, którzy mieli kolejno panować w Gnieźnie. Pierwsze źródła mówiące o Mieszku pochodzą z lat siedemdziesiątych X wieku. Miał on jakoby panować nad ziemiami - gnieźnieńską, kruszwicką, kaliską, ziemiami miedzy Wartą a Pilicą, nad górną Bzurą, Mazowszem, Ziemią Lubuską oraz Pomorzem Gdańskim. Nie wiadomo jednak dokładnie, jakie ziemie zdobył Mieszko a jakie jego poprzednicy. Przyjmuje się,
że w momencie chrztu Polski panował on w Wielkopolsce, na Kujawach, Mazowszu i Pomorzu
Zachodnim. O ujście Odry toczył on ciężkie boje z Wieletami pokonując ich ostatecznie w
967 r. A także z Niemcami w wyniku których w 972r. zdobył władzę nad Pomorzem Zachodnim. Pod koniec życia Mieszka w granicach państwa polskiego znalazł się jeszcze Śląsk, a po jego śmierci ziemie Wiślan z Krakowem. Około roku 1000 Polska zajmowała w przybliżeniu obszar 250tyś.km.kw. zamieszkały przez około milion ludności. Zaludnienie było nierównomierne, rozmieszczone w dolinach rzek skupiska ludności, były oddzielone puszczami i bagnami. W sumie ziemie uprawne, łąki i pastwiska zajmowały tylko jedną trzecią powierzchni kraju. Trzon państwa stanowiły ziemie Polan z grodami- Gnieznem, Poznaniem i Ostrowem Lednickim. Państwo polskie stanowiło potężną siłę. Posiadało rozwiniętą organizację terytorialną i rozporządzało siłą zbrojną. Siłę gospodarczą i wojskową państwa opisywał m.in. podróżnik arabski Ibrahim Ibn Jakub mówiąc, że z czterech państw słowiańskich-polskiego, bułgarskiego, czeskiego i obodrzyckiego, polskie jest najpotężniejsze (trzy tysiące zbrojnych w stałej drużynie władcy). W X w wzmógł się napór feudałów niemieckich na Słowian Zachodnich. Na zdobytych ziemiach organizowali oni marchie, z których dokonywali dalszych podbojów. Feudałowie niemieccy dążyli, pod hasłem chrystianizacji tych ziem, do opanowania terytorium Słowian Poławskich (Obodrzytów i Wieletów) położonego miedzy górną Łabą a Odrą. Zaniepokojeni również rosnącą potęgą państwa polskiego starali się jego rozwój za wszelką cenę zahamować. Dużą rolę w obronie tych ziem odegrała mądra i ostrożna polityka Mieszka, który chcąc zatrzymać nawałę niemiecką oraz zachować jedność polityczno-gospodarczą siłę państwa, znalazł sobie sojusznika we władcy Czech Bolesławie i zaślubił jego córkę Dobrawę. Zawarł również przymierze z cesarzem rzymskim i królem niemieckim Ottonem I. To wszystko sprawiło że umocniła się pozycja Mieszka i świeżo zjednoczonego państwa. Pograniczni margrabiowie nie chcąc dopuścić do związków Pomorza z Polską uderzyli na Mieszka w 972 r. i na ziemie polskie wtargnął margrabia Odo, ale w bitwie pod Cedynią poniósł druzgocącą klęskę (w bitwie zginął brat Mieszka Książe Ścibor). Zwycięstwo to utrwaliło związek Pomorza z Polską. W roku 990 do Polski został przyłączony Śląsk pozostający dotąd w zależności od Czechów. Kulminacyjnym momentem dobrych stosunków z Czechami było przyjęcie od nich w 966 r. chrztu w obrządku łacińskim, za zgodą i przy poparciu cesarza. Przyjęcie owego chrztu miało zapewnić Mieszkowi miejsce wśród władców chrześcijańskiej Europy i uchronić kraj przed przymusową chrystianizacją oraz przyczynić się do wewnętrznego zespolenia państwa. Chrzest zbliżył Mieszka do Czech i do Cesarstwa, a także gwarantował mocną pozycję w stosunku do feudałów niemieckich i ich zakusów. Wprowadzenie chrześcijaństwa do kraju było wprowadzeniem kościoła i jego doświadczeń w organizacji stosunków wewnętrznych państwa, utrzymania kontaktów z innymi państwami oraz prowadzenia kancelarii książęcej. Sprzyjało również rozwojowi kultury, oświaty architektury i sztuki. Autor Głowizny: Jaromir |
|
 |
|
|
Krzesimir powiedział dnia:
07.01.06 20:22 Tu już mam pewne zastrzeżenia mianowicie skąd Jaromirze wziałeś tę informację o śmierci Ścibora (Czcibora) w bitwie pod Cedynią. W wiekrzości opracowań historycznych utrzymuje się pogląd że Czcibor bitwę przeżył, w genealogi Piastów jest napisane ,, Czcibor ?- po 972 ". Poza tym Thietmar nic nie wspomina o śmierci ksiecia w tej bitwie a na pweno by wiedział bowiem jego ojciec graf Zygfryd walczył u boku margrabiego Hodona ( swoją drogą w Polsce poprawniejsza formą jest Hodon a nie Odo ). To wszystko co do tej głowizny. |
