Pieśń o oblężeniu Bergsteinu Na skale czarnej, gdzie wyżej jeno gadzin górskich gniazda, na skale stromej gród się rozsiadł hardy. Jarl tam panuje w dalekich ziemiach z hojności swej znany i z ręki skorej do miecza i rogu. We mgle porannej zwabionych wieścią o skarbach Bergsteinu wrogów ciągnie mrowie, spragnionych krwi ciepłej. Śmieje się Hendo: Mojego grodu ugryźć nie zdołają, zepchnę ich stopą, spoczną dziś w otchłani. Lecz oto pełznie najeźdźców chmara łuską tarcz okryta. Śpiewają strzały pieśń ostatnią wojom. Już brama dudni, drogę do grodu trupów szlak wyściela, lecz wrót Bergsteinu mocne ręce strzegą. Krzyczy więc Hellmut: Miast za wałami wśród białek się chronić, stańcie do boju! Niech nas bogi sądzą! Natychmiast brama W oścież się otwiera. Dzielna drużyna sfruwa jako ptaki, równym staje rzędem. Patrzą Asowie, róg od ust odjął Thor i szuka młota. Już gromem ciska, miód z rogu wycieka. On to obrońcom słodycz w usta wlewa, a napastników razi jako gradem. Wnet polegli wszyscy. Ciała ich krucy po gniazdach roznieśli, deszcz krew opłukał... Wyniosły Bergstein stoi niezdobyty na swej czarnej skale. Autor wiersza: Hildr z Morbergu zwana majką Autor zdjęć: Halldis i Bjorn ze Swarzyca Autor zdjęć: Orel z Księstwa Draconii Czarnej Mapka sytuacyjna: KLIKNIJ STATYSTYKI
|
|
powiedział
dnia: 08.07.06 16:35 Powiem krótko, fajne ,,rodzinne" zdjęcie :P |