Wielmoża
Zjawił się wraz ze wschodem słońca pewnego jesiennego dnia w naszej krainie i osiadł na ziemiach Sigurda Porywczego. Jest jego w czasach wojny i pokoju podporą. Zażyłość ta wzrasta proporcjonalnie do coraz większych względów jakimi darzy go siostra owego wielmoży. Znany jest Eskel ze swych myśli czarnych, które jak burzowe chmury kłębią mu się wiecznie w głowie. Przydomek swój zdobył dzięki wielu walkom, które stoczył mimo, iż nie jeden raz przeważająca siła zbrojnych mężów była po stronie wroga, ale gdy berserkeryzm go w boju dopadnie, żaden wróg mu nie straszny. Jednak jak każdy z krwi i kości człowiek swą piętę achillesowš posiada. Blade lica jego i ogromna siła mięśni często kłopoty z białogłowymi na głowę jego sprowadzają. Ale że słabość do owych panien u niego przemożna przeto sam stara się łacnie każdą z nich udobruchać.

Pani

Wielmoża
Jego przodkowie przywędrowali z Germanii na ziemie Winlandu. Pochodzi ze szlachetnej rodziny wielmożów. W pogoni za dzikimi watahami Hunów, zawędrował do Talath Rhunen i zachwyciwszy się krajobrazem oraz życzliwością tubylców zdecydował się tam osiedlić. Założył osadę, którą nazwał Cisy. W swoim życiu zabił trzech olbrzymów oraz setki pomniejszych potworów nieznanego pochodzenia. Choć w boju jest nieugięty, a dla wrogów nieprzejednany, to dla swoich najbliższych ogromne serce ma.

Pani
Arien jest najmłodszą córką Melsława Odnowiciela. Będąc dzieckiem zaledwie, frygnęła do dzikich kniejów niedaleko od osady jej ojca położonych. Tam pod swe skrzydła wzięły zbłąkane dziecię leśne elfy. Zwinne i bystre istoty owe, wiedzy swej z wszelakich nieznanych jej dziedzin życia nie poskąpiły. Tam też łuk stał się bliższy jej sercu niźli koszula ciału. I tak oto zioła i napary różnorakie rany i choroby leczące nie stanowią dla niej tajemnicy. W czasie gdy bardziej pannę już niż dziecię przypominała, nauki postanowiła pobierać, wstąpiwszy więc zatem do cechu Kobiet Tajemnego Cieni stała się jednym z Cieni, jako że skrytość ogromną wagę dla niej ma. Przebywając na wielu spotkaniach potrafi niezauważoną pozostać a i przyjaciele milczącą jej obecność aprobują.

Wielmoża Słowiański

Wielmoża
[Był Jarlem Winlandu od 1.01 roku 0 n.W. do 25.11 roku 1 n.W.] Pochodzi ze starego rodu szkutników z Mulbruga. Dziad jego znany jest z niewyczerpanej siły swej. Jako stuletni prawie mąż ciągle wciąż najlepsze łodzie buduje. Ciekawość, żądza przygód i nieugięta wola przywiodły jego wnuka Thorolfa do nieznanej krainy. Okrył on nowe ziemie na południowym wschodzie, gdzie mieszkają Skraelingowie. Nazwał je Winlandem i włada tą krainą od tamtych czasów. Żyje w pokoju ze Skraelingami, handlując i strzegąc wspólnie z nimi granic Winlandu. Zbudował osadę, którą nazwał Helluborg w jednej z części Winlandu - Gardarlandzie.

Pani
Przybyła do Gardarlandu z chrześcijańskiej krainy. O jej zamiłowaniu do łuków powszechnie wiadomo w Winlandzie. Również tajemne i nieznane praktyki pochłaniają ją całkowicie w niejedną noc, gdy luna na niebie jaśnieje blaskiem swym. Właśnie przez fascynację nieznanym została wygnana ze swoich ziem, gdzie chrześcijańskie oczy nie mogły spokojnie na jej czyny spoglądać. Tak oto uciekając przed karzącą ręką zbrojną w święconą wodę dotarła do ludu Winlandu. Od czasu gdy osiadła w tych stronach pozostaje w przyjacielskich stosunkach ze Skraelingami, a szczególnie z Małym Wielkim Człowiekiem. Od wielu lat znana jest również Thorolfowi jako rozumna aczkolwiek niebezpieczna białogłowa, na której nawet w boju polegać można. Dlatego też nikt ją zbytnio nie wypytuje o tajemnice z mrocznej przeszłości. Do dziś jednak historia rodu z którego pochodzi owiana jest gęstą mgłą tajemnicy.

Skraeling
Wódz Lakotów - pochodzi z rodu wielkich wojowników. Ceni wolność. Jego największym skarbem jest ziemia na której żyli jego przodkowie. Wierzy w krainę Wielkich Łowów. Jest otwarty na kontakty z przybyszami zza Wielkiej Wody, którzy osiedlili się na jego ziemi.

Wielmoża
[Był Jarlem a potem Konungiem Winlandu od 25.11 roku 1 n.W. do 19.10 roku 2 n.W.] W rodzinnej Norwegii znany był ze swej gwałtownej i niespokojnej natury oraz żądzy przygód. Nikt się więc nie dziwił, kiedy zebrawszy załogę składającą się z najmężniejszych i wiernych wojów wyruszył Sigurd po sławę ku niedawno odkrytej żyznej wyspie zwanej Grenlandią. Razem z nim płynęła jego ukochana Vibeke. Nie dane im było tam dotrzeć, potężny sztorm zepchnął bowiem z kursu jego łódź i wyrzucił u brzegu nieznanej krainy. Zachwycony jej pięknem postanowił Sigurd i wszyscy, którzy mu towarzyszyli pozostać w niej na zawsze. Niedługo potem gród potężny Valnor na nowej ziemi wyrósł, razem z nim zaś marzenia Sigurda o sławie i potędze, które odtąd na jego życiu piętno swe odcisną.

Pani
Pani owa pochodzi ze starego rodu gdzie splendor i władza z pokolenia na pokolenie w ręce kobiet składana jest. Znana jest ze swej urody i nieustępliwości, bo kapryśna bywa jako ta białogłowa co nigdy głosu sprzeciwu w życiu swym nie słyszała. Utwierdza ją w tym też Sigurd Porywczy, którego umiłowaną wybranką została. Hojnych darów szczodrze ku czci jej urody składanych serce jego nie żałuje. Vibeke zaś Panią na Valnorze jest i nie boi się starości jeśli Sigurd przy jej boku do końca dni swych ostanie.

Hovding Czarnej Hirdy, Wielmoża
Przybył na ziemie Winlandzkie w poszukiwaniu zajęcia jakiegoś, a także domowego ogniska. Trafił w progi Sigurda Porywczego, który dał mu dach nad głową i ciepłe jadło. Ottar chcąc się odwdzięczyć wstąpił w szeregi hirdy Sigurdowej. Lubuje się on w ucztach lecz bardziej go dobra bitwa raduje, gdzie miecz jego wiecznie krwi spragniony, pieśń śmierci śpiewa. W czasach pokoju rany swe leczy i szuka niewiasty, która witała by go powracającego z wypraw wojennych.

Wielmoża, Władca Karpatii i Wódz Mieczy Norlandu
Wiele lat już minęło odkąd jako skromny hovding wyruszyłem z Aldeigjuborg wraz z moją drużyną rzekami na południe. Niestety Gardariki okazała się już za ciasną by wykroić własną ziemię. Starałem się poskromić marzycielskie impulsy mych ludzi i możliwości oceniać realnie. Nie nam dobywać murów legendarnego Miklegardru, czy choćby wikłać się w spory w Hólmgardr. Wiec porzuciłem łodzie i pieszo wyruszyłem na zachód. Wędrowałem, aż chyba opuściłem granice Rusi. W pobliżu gór znalazłem niewielką kotlinę, bogatą w lasy, rzeki i niezamieszkałą (tu się jednak myliłem). Założyłem gród Forlorn i ogłosiłem się panem tych ziem.

Wielmoża

Władca Ziem Czerwonego Wilka, Wielmoża

Wielmoża Słowiański

Wielmoża Słowiański

Wielmoża Słowiański
(z dniem 1.12.2002 r. postać owa została uśmiercona) Jest słowiańskim władcą ziem Elderlandzkich. Powiadają, że mądrze i rozważnie włada kierując się dobrem swoich ludzi. Miłuje on pokój bardziej niż wojnę, lecz mimo to, jego miecz rządny krwi jest każdego, kto spróbuje sięgnąć po choćby skrawek ziemi elderlandzkiej, a tarcza jest nieugiętą nawet dla największych toporów jego wrogów.

Wielmoża
Włada Marklandem, pochodzi tak jak Thorolf z rybackiej osady Mulbrug. Jest synem Olafa Czarnobrodego, który wsławił się licznymi zamorskimi wyprawami handlowymi. Harald znany jest ze swej krnąbrności i buntowniczości, ponieważ często ostrzem niezgody godzi w Thorolfa. Woj ten przebywa czasami w lochach, gdzie nie po raz pierwszy spędza wolny czas w zadumie nad swą porywczą naturą. Harald Krnąbrny zwany jest czasem Natchnionym, ponieważ nade wszystko chce zasłynąć w bojach i zaistnieć w pieśniach bardów i legendach Ludów Północy jako ten co ich do górnolotnej inspiruje twórczości. Nie wzbrania się też, być natchnieniem dla niejednej białogłowy, co najbardziej po nocach do księżyca lubi wzdychać.

Wielmoża Celtycki, Hovding części zachodniej zwanej Najemną Marklandzkiej Hirdy Bojowej

Hovding Wilczego Stada, Bondi

Kanclerz Knezia Stoigniewa, Bondi

Bondi
Mając do spełnienia posłannictwo i będąc przy tym rządnym przygód młodzieńcem zjawił się on w wrót Helluborga pewnego jesiennego poranka. Podjął się misji odszukania Ingeborge, z którą przez więzy krwi był spowinowacony. Ale namowom powrotu w rodzinne strony nie uległą, co więcej nakłoniła Ulfa samego do zapuszczenia korzeni w Winlandzie. Mężne serce, silna prawica i język, którego po próżnicy nie strzępi stały się wkrótce cenionymi przez Thorolfa zaletami. W Hirdzie Białego Kruka pełnił on zaszczytną funkcję Hovdinga.

Hovding części południowej Marklandzkiej Hirdy Bojowej, Huskarl

Huskarl

Głosiciel Prawa, Huskarl

Bondi
Jest najmłodszym synem Olafa Czarnobrodego z Mulbruga. Jest silnym i mężnym wojownikiem. Mimo iż niewiele wiosen ma nie brak mu odwagi, czasem tylko niezbyt skory do wszelkiej pracy jest, ale sprowokowany zawsze chętnie po oręż sięga.

Kronikarz
To skald uważający się za największego wierszokletę i pijaka w całym Winlandzie. Jego chęć podtrzymania tego wizerunku (skalda i pijaka, hmm, zwłaszcza tego ostatniego), nie pozostawia mu zbyt wiele czasu na walkę u boku swych ziomków z Winlandu. Krąży więc między wojami Sigurda, Bjorna i Thorolfa, z kuflem piwa i rzuca czasami śmieszne uwagi. Za to ostatnio stara się uczestniczyć we wszystkich tingach. Zwłaszcza, że w okresie zimowym, odbywają się one w oberży.

I. Głosiciel Praw (logaman) ma obowiązek przestrzegać praw ustanowionych i spisanych przez logrétte (zespół ustanawiający prawo). Do jego zadań należy: interpretowanie spisanego i zatwierdzonego przez logrétte prawa, zwoływanie thingów i althingów, kontrola nad prawidłowym przebiegiem wiecu, poszerzanie i szerzenie wiedzy o czasach wówczas panujących.

II. Głosiciel Prawa pełni swą funkcję przez 2 lata. Po tym okresie lub w przypadku wcześniejszej rezygnacji sam wybiera swego następcę. W przypadku udowodnienia mu działań niezgodnych z prawem Winlandu o jego losach decyduje logrétta.

III. Podczas toczącego się sporu na wiecu logaman ma prawo do decydującego głosu i wówczas spór zostanie skierowany do logrétty gdzie zostanie jeszcze raz wnikliwie rozpatrzony.

IV. W skład logrétty wchodzą wyłącznie gođarowie na których czele stoi logaman. Każda hirda ma obowiązek wytypowania spośród swojej społeczności jednego gođara, który przemawiałby na zgromadzeniu w imieniu swoich współziomków. Rozstrzyganie sporów odbywa się przez głosowanie.

V. Gođar ma prawo powołać społeczność którą reprezentuje do użycia broni w przypadku zatargu z innymi gođarami.

VI. Podstawowym zadaniem logretty jest wyszukiwanie i naprawianie luk prawnych, a także udoskonalanie istniejącego już prawa na rzecz dobra Winlandu.

VII. Każdy tralls może zbiec z niewoli pod warunkiem że znajdzie innego godnego opiekuna który będzie go bronił przed okrucieństwem poprzedniego pana.

VIII. Do obowiązków każdego z władców należy zapewnienie swoim poddanym jak najbardziej dostatniego i spokojnego życia. W celu osiągnięcia tych założeń każdy z nich może starać się o pozyskiwanie nowych sojuszy, korzystać z usług grup najemnych (pod warunkiem iż owi wojowie odtwarzają czasy równorzędne), a także dbać i poszerzać wśród swej społeczności wiedzę o odtwarzanej kulturze.

IX. Wszelkie zmiany w prawie może dokonać jedynie logrétta.

Stare Prawo Winlandu
(przed 15.03.2003 roku 15.03. roku 3 n.W.)

I. Głosiciele Prawa mają obowiązek przestrzegać starych praw ustanowionych przez Bogów. Mają również decydujący głos na wiecach. Głosiciel prawa pełni swą funkcję przez 2 lata. Po tym okresie lub w przypadku wcześniejszej rezygnacji sam wybiera swego następcę. Głosiciel prawa NIE MOŻE zostać odwołany przez nikogo. W przypadku udowodnienia mu działań niezgodnych z prawem Winlandu o jego odwołaniu musi zdecydować większość głosów na thingu.

II. Wszystko co nie zostało opisane w Prawie Winlandu, a jest rzeczą sporną, rozstrzyga wiec.

III. Na początku każdego wiecu głos mają w pierwszej kolejności Głosiciele Prawa, następnie Jarl, wielmożowie, wolni niższych stanów.

IV. Każdy tralls ma prawo wykupić swoją wolność płacąc tak zwaną głowiznę, Jarlowi i swojemu Władcy. Po zapłaceniu głowizny tralls nabywa prawa wolnego człowieka.

V. Każda sprawa sporna między wolnymi może być rozstrzygnięta za pomocą pojedynku - Holmganga. Rację ma zwycięzca z woli Bogów.

VI. Każdego obowiązuje wyprawa na wiking lub wyprawa wojenna. Należy stawić się na umówione miejsce wyposażonym, najedzonym i umytym. W przypadku niestawiennictwa na wezwanie, wolny zobowiązany jest wysłać trallsa w swoim imieniu lub zapłacić głowiznę.

VII. Każdy z wielmożów może zwołać ting. W przypadku wolnych niższego stanu wiec może zwołać za stawiennictwem wielmoża.

VIII. Trallsowie mogą uczestniczyć na tingach lecz nie mogą zabierać głosu.

IX. O losie trallsów w pełni decyduje ich Władca.

X. Propozycję uwolnienia trallsa przedstawia zawsze jego Władca na wolnym wiecu.

XI. Nadać ziemię może ting, Jarl lub wydrzeć ją ogniem i mieczem.

XII. Danegeld jest płacony w przypadku zaniechania obrony landu lub grodu.

XIII. Każdy z wolnych ma obowiązek stawiennictwa na wszelkiego rodzaju wiecach i bitwach w pełnym stroju.

XIV. Wielmożowie z landów sąsiednich nie mają głosu decydującego na wiecach (tzw. głos honorowy).

XV. Wszelkie prawa, które już zostały ustanowione nie podlegają zmianom.
Zasady obowiązujące w czasie trwania Tingu

I. Ting zawsze rozpoczyna i kończy Głosiciel Prawa. W przypadku, gdy ogłosi on koniec tingu, każdy wolny musi uszanować i respektować tę decyzję.

II. Głosiciel Prawa decyduje, kto z wolnych w danej chwili może zabrać głos poprzez przekazanie mu rogu wypełnionego miodem lub piwem.

III. Dopóki wolny będący w posiadaniu rogu zabiera głos nikt z wolnych nie może mu przerwać pod groźbą usunięcia przez Głosiciela Prawa z obrad tingu. Pozostali wolni mogą zasygnalizować chęć zabrania głosu przez podniesienie ręki i czekać na swoją kolej.

IV. Pierwszeństwo głosu mają wielmoże, następnie bondowie, huskarlowie, na końcu wolni najniższego stanu, jednak ostateczną decyzję co do tego, kto zabierze głos ma Głosiciel Prawa.

V. Każdy wolny winlandczyk po zabraniu głosu na znak Głosiciela Prawa przekazuje róg kolejnemu dopuszczonemu do głosu i tak dalej aż do zakończenia obrad.

WG nie jest jednostką o charakterze militarnym. Podstawą utrzymania mieszkańców jest handel oraz krzewienie wiedzy, a nie rozbój (wiking).
Zarządzający WG jest człowiekiem wolnym, nie może jednak na stale utrzymywać zbrojnej drużyny w swoim grodzie. Dopuszczalne jest jednak posiadanie wolnych niższego stanu lub niewolnych do pomocy w zarządzaniu grodem. Obowiązują ich jednak takie same ograniczenia praw, co samego zarządzającego. Zasięg WG rozpościera się na 10 strzelań z luku od granic grodu - i jest to teren nienaruszalny przez obce wojska bez pozwolenia zarządzającego grodem.
Zarządzający wolnym grodem może poszerzyć swoje ziemie w wyniku nadania przez lokalnego władcę lub zbrojnego podbicia (z wykorzystaniem sojuszników lub najemników). Wraz z uzyskaniem ziemi traci jednak bezpowrotnie status WG oraz musi posiadać ilość ludzi zdolną do obrony nowych ziem (zgodnie z nowoustalanymi prawami Midgardzko-Winlandzkimi - MW).
WG jest jednostka w pewnym sensie zależna od lokalnego władcy - w razie wojny lub wyprawy na wiking zarządzający grodem (lub/oraz jego ludzie) nie może stanąć po przeciwnej stronie niż lokalny władca. Może jednak odmówić wzięcia udziału w bitwie. Odmowa taka nie będzie pociągała za sobą żadnych konsekwencji. Jeżeli WG leży poza zasięgiem jakiegokolwiek lokalnego władcy – nie obowiązują go ograniczenia. Nie istnieje inna oficjalna zależność WG z lokalnym władcą.
W związku z brakiem ziemi oraz zbrojnej drużyny do jej ochrony - WG nie ma znaczenia strategicznego. Podbicie go jest niemożliwe - kontrolę (o której mówi punkt 5) można uzyskać jedynie przez opanowanie ziem przyległych do terenu WG.
WG jest rodzajem azylu - mogą na jego terenie przebywać bezkarnie wszelkiego rodzaju banici, uciekinierzy itd. ale jedynie po przyrzeczeniu, ze nie będą prowadzić z terenu WG żadnych działań bojowych, agitacji, szpiegostwa i innych takich poczynań oraz respektować będą prawa ustalone w WG.
Hanza a Midgard
Nazwa - Hanza - została przyjęta dla podkreślenia handlowego charakteru tego związku - w przeciwieństwie do bojowego charakteru innych landów w MW.
Wszyscy uczestnicy Hanzy są równymi sobie stanem i prawami. Organem decyzyjnym jest Rada, składająca się z zarządzających wszystkimi Wolnymi Grodami.
W imieniu Hanzy przemawia jeden z jej uczestników – wyznaczany każdorazowo przez Radę. Jeżeli uczestnik Hanzy chce przedstawić na forum publicznym swoje osobiste zdanie - nie jest to traktowane jako ogólny głos Hanzy.
Hanza - jako organizacja handlowa - nie ma prawa zabierania głosu w sprawach militarnych MW (ustalanie reguł itd.), chociaż zawsze służy radą i pomocą.
Hanza w pełni uczestniczy w ustalaniu praw MW w kwestii administracyjnej, organizacyjnej itd. Hanza posiada pełne prawo głosu na Althingu - w ramach określonych przez punkty 5 i 6. Poszczególni uczestnicy Hanzy mogą występować przeciw sobie w bitwach - zgodnie z ustaleniami o statusie WG.