Przyboczna drużyna Sigurda. Hovdingiem hirdy jest Ottar.

Drużyna Jarla Hellmuta, strzegąca Ziem Czerwonego Wilka.

Drużyna Eskela Nieugiętego.

Słowiańska drużyna Knezia Stoigniewa. Hovdingiem drużyny jest Dobromir.
Ciemny bór, wszędzie gąszcz, pełno łownej zwierzyny - kraina prastarych lasów. Wśród tego zapomnianego zakątka mała osada puszczańskich ludzi. Kraina przez nikogo nie nawiedzana, przez nikogo nie podbita. Tam się urodziłem roku Tońskiego powity przez mą macież w chacie z modrzewia. Nad wrotami wbity ojcowski topór wojenny. Legenda głosiła, że dopóki będzie tam tkwił, dopóty ród nasz nie wyginie. W wiosce wśród dorastających rozrabiaków my byliśmy najstarsi: ja Stoigniew, Dobromir i Bolko. Kochaliśmy ten las ponad wszystko. Był nam miejscem łowów, schronieniem, dawał nam otuchę a zimą podczas długich ciemnych wieczorów przypominał nam o całych zastępach strasznych bestii i wszelkich niebezpieczeństwach w nim ukrywających się. Ale my mieliśmy Perona, który nas prowadził i który pozwolił nam chadzać ścieżkami wilków. Wespół z nimi chadzaliśmy na łowy, wspomagaliśmy się miedzy sobą, a po udanych łowach dzieliliśmy się zdobyczą. Ludzie z zewnątrz nazwali nas Synami Boru ale dla współplemieńców byliśmy Wilczym Stadem ...
Autor: Kneź Stoigniew

Była przyboczna drużyna Thorolfa nazwanego przez Skraelingów Białym Krukiem. Hovdingiem hirdy był Ulf.
Wiele razy Thorolf przebywał w obozie Skraelingów opowiadając im historie o niesamowitych przygodach bogów, olbrzymów, karłów i innych stworów zamieszkujących osiem światów. Snute przez Thorolfa opowieści zainspirowały Wódza Lakotów Wielkiego Małego Człowieka do nadania przydomku Thorolfowi. Długo Thorolf zastanawiał się dlaczego akurat Biały Kruk. Pochodzenie owego przydomku wyjaśnił sam Wódz, odwiedzając Thorolfa, jeszcze wtedy Jarla Winandu, w Helluborgu. Rzekł on: Odin ojciec bogów twych, miał swych wysłanników ... kruki.
Ty Thorolfie jesteś dla nas krukiem wysłannikiem zza wielkiej wody, a jako że masz bladą twarz ...
tak więc jesteś Białym Krukiem.
Długo się nie zastanawiając Thorolf nazwał swoją przyboczną drużynę imieniem jakie mu nadali Skraelingowie:
Hirdą Białego Kruka.

Prawo Hirdy Białego Kruka:
Przede wszystkim honor wojownika!
Każdy wojownik w Hirdzie Białego Kruka powinien przestrzegać Praw Winlandu i Regułę Bitewną Winlandu.
Tralls (niewolnik) przed przystąpieniem do uwolnienia, powinien wykazać się znajomością historii Wikingów lub Słowian, posiadać podstawowy strój (koszula, spodnie i buty wykonane z materiału naturalnego), odbyć minimalnie trzy bitwy i być pozytywnie spostrzegany przez inne hirdy Winlandu.
Każdy wolny w Hirdzie Białego Kruka, może wystąpić z szeregów hirdy, kiedy uzna to za stosowne.

Drużyna Haralda Krnąbrnego Olafsona z Marklandu. Drużyna składa się z trzech części: północnej, południowej i zachodniej zwanej Najemną.

Marklandzka Hirda Bojowa jest drużyną wojów wikińskich i słowiańskich należąca do Halarda Krnąbrnego Olafsona.
Drużyna składa się z dwóch części: północnej - strzegącej granic Marklandu i południowej - stacjonującej w Gardarlandzie.
Prawa Marklandzkiej Hirdy Bojowej:
Przede wszystkim honor wojownika!
Tralls (niewolnik) przed przystąpieniem do uwolnienia, powinien wykazać się znajomością historii Wikingów lub Słowian, posiadać podstawowy strój (koszula, spodnie i buty wykonane z materiału naturalnego), odbyć minimalnie trzy bitwy.

Skład Marklandzkiej Hirdy Bojowej:
Część północna:
Harald Krnąbrny Olafson - Wielmoża;
Leif Leniwy Olafson - Bondi;
Część południowa:
Lothar - Hovding części południowej Marklandzkiej Hirdy Bojowej, Huskarl;
Ulf - Huskarl;
Thorolf Wygnaniec - Wielmoża;
Grupa najemna:
Turul - dowodzona przez Gyulę

Drużyna Bjorna najemna.

Promienie słońca przebijają się przez bujne listowie starego drzewa, rozpraszając resztki porannej mgły.
Złote kolumny światła padają wprost na stojące wszędzie wokół drewniane figury. Niektóre z nich pochylają się ku ziemi, kilka dawno już upadło - te są najstarsze, przeżarte przez robactwo i spróchniałe ...
Wypełnia to miejsce cisza, pośród której co jakiś czas tylko, usłyszeć się daje szept liści poruszanych lekkim podmuchem. Tutaj pod najwyższym drzewem, pośrodku polany zgromadziło się w kręgu kilka postaci ...

Drużyna Wojów Złotego Jesionu jest grupą starającą się odtwarzać kulturę materialną i duchową Ludzi Północy. Szczególny nacisk kładziemy na ich rzemiosło wojenne oraz wierzenia religijne. Zależy nam na odzwierciedlaniu klimatu Ciemnych Wieków, kiedy człowiek doświadczał mocno bezwzględności i surowego piękna natury. Starał się ją zrozumieć, uczył się od niej, ujmował za pomocą mitów i praw, przez dzisiejszą cywilizację określanych mianem barbarzyńskich.

Dzielimy się według zadań na:
Wojowników (lid), których zadaniem jest ciągłe doskonalenie się w rzemiośle wojennym;
Kapłanów (godi), do których należy dbanie o życie duchowe społeczności, oraz jej zabezpieczenia ze strony sił nadnaturalnych (działania kultowe i magiczne);
Poetów (skald), czyli przekazicieli tradycji ustnej, będących pamięcią społeczności;
Rzemieślników (smidr), a więc wszelkiego rodzaju budowniczych, wytwórców narzędzi, biżuterii oraz innych przedmiotów codziennego użytku, do tej grupy zalicza się również artystów.
Bjorn Długoręki - Godi, Hovding Drużyny Wojów Złotego Jesionu
Ragnar - Lid
Jorgsen - Lid
Olaf - Skald

Prawa Złotego Jesionu:
Na czele drużyny stoi hovding pełniący jednocześnie funkcję godiego (kapłana);
Ważne dla drużyny decyzje podejmowane są na podstawie głosowania wszystkich wolnych. Głos decydujący należy do hovdinga.
Sprawy, których prawo nie reguluje rozsądzane być powinny na drodze głosowania wszystkich wolnych.
Głos decydujący należy do hovdinga.
Wszyscy członkowie drużyny mają za zadanie czynnie uczestniczyć w podejmowanych przez nią przedsięwzięciach, zaś do obrony grodu zobowiązani są wszyscy mężczyźni zdolni do walki.
Trzonem drużyny są lidar (wojowie). Pozostali jej członkowie mogą pełnić funkcje godich (kapłanów), skaldów (pieśniarzy), bądź smidrów (rzemieślników).
Kandydaci do przyjęcia w szeregi drużyny winni posiadać strój złożony z koszuli, spodni i butów odpowiadających wzorom i materiałom historycznym. Wolni zobowiązani są do posiadania podstawowego wyposażenie tj. stroju (włącznie z tuniką) pasem i torbą. Ponadto powinni dysponować podstawową wiedzą historyczną na temat realiów wczesnego średniowiecza, oraz mitologii skandynawskiej lub słowiańskiej. Ostatnim warunkiem przystąpienia do drużyny jest przejście przez minimum trzy miesięczny okres próbny zwieńczony wykonaniem wyznaczonego zadania (np. pojedynek w przypadku wojownika, lub wyrób rzemieślniczy w przypadku smidra).
Wojowie i kandydaci na wojów powinni stawiać się na treningi walki, regularnie dwa razy w tygodniu. Godi powinni dysponować wymaganą wiedzą na temat praktyk kultowych Wikingów i Słowian, oraz czynnie uczestniczyć w rekonstrukcji obrzędów z okazji świąt innych uroczystości.
Wszyscy zobowiązani są do zasilania skarbca drużynowego składką miesięczną.

Historia Drużyny Wojów Złotego Jesionu:
Drużyna Wojów Złotego Jesionu ma za sobą historię pełną zmian i przekształceń.
Pierwsza formacja zwała się Wolna Hirda Najemna Sigtiva Synir, potem ostatni człon nazwy zamieniono na Eldborg. Drużyna najemników przestaliśmy być w czasie wojny z Jarlem Sigurdem, kiedy to opowiedzieliśmy się po stronie Sojuszu Elderlandzkiego. Przyjęliśmy więc nową nazwę, która nawiązuje do Jesionu Świata, Yggdrassilu. Naszym głównym zadaniem jest teraz strzeżenia świątyni Odyna w Eldborgu, oraz trzymanie pieczy nad tradycją i praktykami kultowymi.

Autor tekstów: Bjorn Długoręki
Autor rysunków: Bjorn Długoręki

Gród na dalekiej północy wśród jezior i lasów.
Zarządza tym grodem jak i całym Marklandem Harald Krnąbrny Olafson.

Zamek Blasku potężna warownia na północy.
Obecnie przebywa w nim Leif Olafson brat Haralda.

Gród leżący na Ziemi Trzebuczyńskiej.
Zarządza tym grodem jak i całą Ziemią Trzebuczyńską Kneź Mrzygłód.

Najpotężniejszy gród Winlandu. Obecnie w posiadaniu Thorolfa Wygnańca.
Załoga (Marklandzka Hirda Bojowa):
Thorolf (Wielmoża), Ulf (Bondi), Lothar (Huskarl) + 9 zbrojnych (tralls).

Gród obecnie należący do Knezia Stoigniewa. Grodem zarządza Dobromir.
Załoga (Wilcze Stado):
Dobromir (Bondi) + 1 zbrojny (trall).

Własność Knezia Stoigniewa.
Załoga (Wilcze Stado):
Kneź Stoigniew (Wielmoża), Bolko (Huskarl).

Gród i świątynia należący do Knezia Stoigniewa.
Grodem i świątynią w imieniu Knezia zarządza Morgan.
Załoga (Wilcze Stado):
Morgan (Bondi) + 1 zbrojny (trall).

Gród Melsława Odnowiciela, obecnie w posiadaniu Eskela Nieugiętego.
Załoga (Hirda Wielkiego Orła):
Eskel Nieugięty (Wielmoża), Rethel (Huskarl) + 3 zbrojnych (tralls).

Gród należący do Knezia Pierwotniaka (Wolny Gród Kupiecki).

Gród należący do Bregora (Wolny Gród Kupiecki).

Gród jak i całe Ziemie Czerwonego Wilka do Jarla Hellmuta należą.
Tam gdzie mroczne puszcze Czerwonego Wilka ustępują miejsca łąkom zielonym, aż do samej granicy z ziemiami Winlandu się ciągnącym, Jarl Hellmut dom swój i gród wybudował. Dzikie to miejsce i odludne. Najstarszy to gród na Ziemiach Czerwonego Wilka i w dawnych czasach nie raz zakusy wroga odpierał. Od kiedy jednak na północnej granicy pokój nastał, opustoszał nieco, jako że z dala od wszelkich szlaków leży. Wieść jednak głosi, że Jarl wiele trudu wciąż poświęca na rozbudowę i upiększenie swej odległej siedziby.
Autor opisu: Orm

Gród Jarla Hellmuta, wzniesiony na polu bitwy, dla uczczenia zwycięstwa Hirdy Czerwonego Wilka nad Draconią Czarną.
Siedziba Edghara, co dla wrogów strasznym jest, a dla przyjaciół niby miód sycony. Gród ów wybudowan został na pamiątkę rzezi straszliwej, jaką Czerwony Wilk wraz ze swymi sprzymierzeńcami zgotował wojskom Draconii Czarnej, kiedy pod lekkomyślnym przewodnictwem księcia Wszebora wtargnęły na ziemie pokój miłującego Jarla Hellmuta. Legenda mówi, że wał wokół grodu wzniesiony został z kości poległych drakończyków, a drogi wybrukowano zdobytą na nich bronią. Do tej pory mieszkańcy powiadają uparty jak drakończyk kiedy potykają się o wystające z ziemi gnaty.
Autor opisu: Orm

Stolica Księstwa Draconii Czarnej obecnie w rękach Jarla Hellmuta.
Najmłodszy to gród w posiadaniu Jarla Hellmuta i grododzierżcy jeszcze nie posiadający. Niewiele czasu upłynęło, odkąd na Drakończykach został zdobyty, a wojska Wszebora wciąż od czasu do czasu pojawiają się w zasięgu wzroku. Stąd niewielu osadników przybywa na miejsce wymordowanych kmieci księcia i jedynie liczna załoga gród zamieszkuje. Wciąż jeszcze swąd palonych chałup czuć w powietrzu, a ciała niepokornych tubylców kołyszą się do taktu pogwizdującego w pogorzeliskach wiatru.
Autor opisu: Orm

Warownia Jarla Hoggarda. Z owego grodu Hoggard władzę nad Karpatią sprawuje.

Gród Leifa Bystrookiego.

W owym grodzie Jorgsen Złotoręki siedzibę swoją ma.

W posiadaniu jest Olafa Płomiennolicego.

Warownia Ragnara Porywczego.

[b]TROLLHEIM[/b] Gród szlachetnej Solveig.

Gród szlachetnej Pani Finnarwen z Formendor.

Warownia dożywotnio nadana przez Księcia Wszebora dla Daerisa Kanclerza Księcia Draconii Czarnej.

Kolejny gród Księcia Wszebora.

Gród należący do Księcia Wszebora.
Po długiej wędrówce przez góry i lasy, od strony, którą wskazuje słonce w środku dnia, przybył Świtowój na ziemie Winlandzkie. Tam przez kilka lat mieszkał, ucztował i walczył za przyzwoleniem dawnego Jarla Thorolfa. Jednak własnej ziemi mu brakowało i postanowił opuścić granice winlandzkie i zająć gęste puszcze pełne dzikiego zwierza, a położone na zachód od Gardarlandu. Nazwał je Elderlandem. Tam znalazłszy wzniesienie otoczone z trzech stron przez zakole rzeczne rozkazał zbudować gród z wysoką na trzech ludzi palisadą. Owy gród został nazwany Świtogrodem. Mając jednak niewielką hirdę wojów, postanowił Świtowój nająć wikińskich najemników z Bjornem na czele, aby jego granic pomogli mu bronić. I wtedy zawładnęła Świtowojem żądza krwi i razem z drużyną Bjorna Długorękiego uderzyli na Winland. Po początkowych zwycięstwach czarne chmury nadciągnęły jednak od południa i Świtowój został zmuszony do wycofania się za granice Winlandzkie. Niedługo po tym Bjorn i jego hirda opuścili Elderland i zbudowali na ziemiach winlandzkich wielką twierdzę Eldborg. Świtowój został sam. Postanowił zawrzeć pokój z Thorolfem, na którego ziemie jeszcze niedawno uderzył. Niedługo później Sigud zajął Winland i ogłosił się nowym jarlem, a Thorolf szukając schronienia znalazł je w Świtogrodzie. W ten sposób został zawarty sojusz, do którego dołączył także Bjorn, a którego nazwa wzięła się od ziem, na których został ustanowiony - Sojusz Elderlandzki. Od tej pory Switowój, wraz z swoją hirdą, walczył razem z Bjornem i Thorolfem o obalenie Sigurda, aby dawny porządek w Winlandzie przywrócić. Niestety Sigurd okazał się silniejszym przeciwnikiem, niż można było się spodziewać, a Sojusz Elderlandzki nie przetrwał próby czasu. Nastał czas wielkiej wojny. Sigurd uderzył na Elderland i palisada Świtogrodu runęła. Jednak zwycięstwo Sigurda było połowiczne, bo chociaż zdobył gród, to nie udało mu się ujarzmić sił czających się w borach elderlandzkich... Sił, które szukują się na wielką bitwę.
Wiele ziaren piasku przesypało się w klepsydrze od czasu tamtych wydarzeń, wiele rzeczy uległo zmianie. Dawni wrogowie stali się przyjaciółmi i w Winlandzie zapanował ponownie pokój. Świtówój odzyskał swój gród i w Elderlandzie ucztowanie i pracy na roli zajęły miejsce krwawych bitew.
Autor opisu: Świtowój

Thorolf powiedził/a w dniu 24.08.2017:
Aaaa .. dziękuję! I Ciebie pozdrawiamy. Eryk z Legnicy?

--------
Eryk Jansson powiedził/a w dniu 23.08.2017:
Pozdrowienia dla Thorolfa, wszystkich niewiast i innych wojów !!!

--------