Zanim opowiemy co się wydarzyło 29 maja 21 roku naszego Winlandu, musimy się cofnąć do pamiętnych dni z 13 lipca 19 roku naszego Winlandu.
Jest to bardzo istotne, aby pojąć dlaczego w Hellmugardzie nie drużyna Jarla Ottara Władca Winlandii, Ziem Czerownego Wilka, Zdobywcy Srebrnej Góry i Opiekuna Nawii się broniła, ale drużyna Jarla Erlinga onegdaj władcy Ziem Czerwonego Wilka.
Do dnia dzisiejszego w stolicy Helluborgu, gdzie na stolcu zasiada Jarl Ottar, w głowę wszyscy zachodzą jak to się stało. Jakie podszepty sprowadziły Jarla Ottara z drogi jasno obranej. Co niektórzy doszukują się w tym działań Lokiego, który na ten czas zmącił umysł Jarla Ottara.
A jak do tego doszło ... o to poniżej drogowskaz do ruchomych rycin przedstawiających owy tragiczny w skutkach dzień. Dzień, który był zapowiedzią braterskich walk, dwóch kochających się nad życie Władców: Jarla Ottara i Jarla Erlinga!
Ruchoma rycina z 13 lipca 19 roku naszego Winlandu

(..)
Z daleka słychać wycie umęczonego zwierza, dość krwawych rządów Ottara, czas zrzucić kajdany.
Posłów swych Jarl Erling rozsyła do najdalszych zakątków Midgardu, dość ma niewoli, dość ma wyzysku, czas krwawo odprawić najeźdźców. Wieść ta i na Golęszyckie ziemie dociera. Wici! Wojna! Zemsty Czas!
Cieszyński Ród stronę wiadomą obiera i miecze swe ofiaruje, by oswobodzić bratniego Czerwonego Wilka. Do łodzi oddział czym prędzej wsiada Sieciech, Czcibor, Cieszybor broń swą pakuje. Tomira, Szebora wraz dziećmi także na wyprawę się szykują. Są też Nawoja, Masław, Lestek i Mściwój choć jeszcze zbyt mało wprawieni, by do bitwy się dołożyć, rządni jednak widoku wygranej i wiecznej sławy do łodzi wsiadają. Cały Midgard przepłynąć trzeba, lecz to nic, gdy Czerwony Wilk o pomoc prosi!
Ledwie Swaróg pod swą słoneczną postacią na nieboskłonie zagościł, pod Helmugardem łodzie golęszyckie zawitały. Obóz przed grodem okazały oczom wojów się ukazał. To Winladu namioty. Wraz z sojusznikami swymi chcą dać nauczkę buntownikowi i swe rządy tyranów kontynuować. W grodzie pusto. Jarl Erling posiłków czeka . Mało kto chce po słusznej stronie konfliktu stanąć, bunt poprzeć, najeźdźców wygnać. Nic to jednak, czas gród wzmocnić, warty obstawić, do obrony przygotować. Powstaje brama nowa, każda deska, każdy pień przydać się może na równi z mieczem i toporem. Widząc to część wojów z dalekich krain także do Wilka dołącza. Najeźdźców jednak wielu, liczyć na gród trzeba, że wytrzyma, że ochroni. Tak czekania nadszedł czas. W pełnym rynsztunku czekać, czekać na pierwszą strzałę, na pierwsze uderzenie topora. Ich wielu nas mniej! Nic to! Po naszej stronie Nordlige, BDN, Hird wojowie nie przeciętni musi się udać.
I oto jest, przed grodem staje Ottar zwany Władcą Winlandii, Ziem Czerwonego Wilka, Zdobywca Srebrnej Góry i opiekun Nawii TFU! Swe przemowy zaczyna. Bramy roztwierać nakazuje. Groźby jednak skutkować nie mogą, bunt już jest w toku, do bitwy dojść musi. Obrońcy na pozycjach, przeciwników czekają. Niech podejdą, stal poczują w trzewiach. Taran z baranim łbem niosą, rozłupać bramę próbować będą. Golęszyce bramę przy grobli obstawić musieli.
Wściekły atak rozpoczął się zaraz. Taran w bramę uderzać począł. Belki pękają, zapierać trzeba. Chartem ducha, wytrwałością zdają się tylko skrzydła bramne trzymać. Przez liczne pęknięcia palisady walka rozgorzała. Zagrały miecze buntowniczej armii na żelaznych pancerzach najeźdźców. Brama wciąż stoi, nikt nie wie jak. Tarczą każdy podtrzymywać ją musi. Wróg wciąż napiera. Słychać co chwile salwę radości, gdy tylko winlandczyk padnie. Sporo ich jednak, szeregi końca zdają się nie mieć. Szaleńczy atak zdradza, że w ich żyłach nie tylko krew, ale i Duch Puszczy płynąć musi. Wnet fortel sprytny Ottar zarządza i kładkę nad fosą przerzucać poczyna. Wróg łapie za ostrokołu belki i rozbierać gród próbuje. Dzielni wojowie wyłom łatają, jednak sił już brakuje. Wróg do grodu się wdziera, krzyki cierpienia mieszać się poczęły z wyciem najeźdźców rządnych buntowniczej krwi. Już na nic serce, już na nic męstwo, wódz Winlandu ma swe zwycięstwo.
Jeszcze przed grodem reszta buntowniczej armii postanowiła w szaleńczym ataku liczniejsze szeregi wroga zaatakować. Samobójcza szarża trwała tylko chwilę. Szczęk żelaza, krzyk rannych i po chwili cisza. Cisza, która ogłaszała koniec buntu.
Com tam widział i usłyszał tutaj spisałem, i pod historii osąd oddaję. Choć bitwa rozstrzygnięcie sporu brutalne nam dała, jednak jak dziadowie nasi uczyli nas nie raz, to nie koniec walk w Midgardzkim świecie. Odpływając spod grodu słychać się zdało jakby znów wycie Czerwonego Wilka, do buntu nawołującego.
(..)

Ryciny ruchome:
Hellmugard obóz i przygotowania przed oblężeniem grodu
Obrzęd prowadzony przez Czcibora z Cieszyńskiego Rodu Gołęszyce
Deklamacja skaldyczna Izbora z Draconii

HELLMUGARD / HELLUBORG 29.05.2021

MISTRZEM WALKI MIDGARDU został: MORD z Klubu Historycznego HIRD
Drugim Mistrzem Walki Midgardu został: TASŁAW z WINLANDU
Trzecim zaś Mistrzem Walki Midgardu został: THORGAL EDGARSON z Nordlige Sverda




MISTRZEM ŁUCZNICZYM MIDGARDU został: HALVDAN z Winlandu
Drugim Mistrzem Łuczniczym Midgardu został: Drago z Nawii
Trzecim zaś Mistrzem Łuczniczym Midgardu został: Ragnar z Winlandu




MISTRZEM SKALDÓW MIDGARDU został: IZBOR z Księstwa Draconii