Nektar Bogów obficie usta oblewa
Gdy noc długa ku bitwie wzywa
Dusza Valkirii pocałunku pragnie
A ciało ciepła branek łaknie
Tęskno mi do radosnej i krwawej bitwy
W której łupy wielkie i sagi pełne sławy
Tęskno do szczęku oręża i śmierci radosnej
Do oczu gwiazdy i piersi rozkoszy pełnej
Złoto, srebro i klejnoty Jarlowi oddam
Niewolników i trzodę na targu sprzedam
Ale niewieście wdzięki z rozkoszą posiądę
Gdy rogi wojenne rozpoczną przygodę

Rogi do wojny wzywają
Bębny śmierci pieśń wygrywają
Bogowie się radują
Walkirie bohaterów wyglądają
A tu układy układziki
Serca królicze drżą
Choć ostre były języki
Tak to Bogowie butność każą

Ale nie dla mnie chwała
Niezwyciężonego woja sława
Mi potrzeba tuzina branek
By gorący był wieczór i poranek
Trzy tuziny niewolników
Bo brakuje mi robotników
Trochę klejnotów i złota
Gdy na karczemne igraszki najdzie mnie ochota

W Midgardzie zawrzało
Dwaj przesławni wodzowie za łby się łapią
Nil Butnym zwany i Jarl Ottar Winlandu Pan
Rogi do boju z wszelakich zakątków wzywały
A bębny o największej z bitew pieśń rozesłały
I My na wezwanie odpowiedziawszy
W wyznaczonym terminie na Wielkopolan zjednoczeni uderzyliśmy ...
W pierwszym szeregu, bez strachu, jak wilki owce Drengowie zaatakowali ...
Olaf wspaniały dowodził szykiem niczym sam basior swą watahą, jego włócznię sam Odyn ciskał śmiertelnie wycinając wrogie hordy. Nie ustępowali Mu Rolf i Kanut miotając mieczami rytmicznie i perfekcyjnie w rytm bicia tchórzliwych serc wrogiego hufca. Na prawym skrzydle wrogowie padali jak łany zbóż przez chłopa w żniw usieczone ...
Walka była krwawa, pełna pasji i namiętności, wróg okopał się na wzgórzu nie odstępując brodu. Dzielnie w centrum walczyli bracia na lewym skrzydle ponosząc uszczerbek w linii. Centrum niczym żelazny mur do przodu rytmicznie parł naprzód ...
Aż nagle, niczym górska nawałnica z prawego skrzydła nastąpił heroiczny atak. Atak śmiertelny atak przełamujący w którym poległ sam Nil Butny – dzielnie opierał się jak na jednego z bohaterów tego dnia przystało. Wielu potwierdzi że po jego śmierci walkirie odprowadziły go pod bramy Valhalli ...
Tak to Jarl Ottar zwyciężył – od tego dnia zwany Jarlem Ottarem Szczodrym ...
Podzielił ziemie Nila sprawiedliwie według zasług. I nam Drengom sowity kraj oddał władanie. Pełen zwierzyny łownej obfitujący w pradawne puszcze pełne dębiny – w sam raz na nowe łodzie. I pola żyzne, pełne plonów i chłopów – którzy od tej pory będą nam służyli ...
Był to dzień w którym sami Bogowie do nas zeszli i na konie wespół ucztowali. I ja wśród nich zasiąść zaszczyt miałem ...